NASIB SI PONDAN

(Petikan drpd buku Maruah Bangsa Melayu Gagal ? terbitan April 1991)

UMUM mengetahui bahawa Perlembagaan Persekutuan kita (perkara 8) memberi perlindungan kepada rakyat jelata atas hak-hak asasi mereka tanpa sebarang diskriminasi yang berasaskan agama, kaum, keturunan atau tempat lahirnya. Ini bermakna hak kaum minoriti adalah terjamin dan bukan mudah dicabuli oleh sesiapapun.

Bagaimanapun, terdapat satu kaum minoriti di Malaysia yang benar-benar kurang bernasib baik dan mereka tidak berhak untuk menikmati perlindungan hak samarata seperti rakyat biasa. Kumpulan yang dimaksudkan ialah kaum pondan ataupun dalam istilah perubatan ‘Hermaaphrodite’, ertinya orang yang mempunyai kedua-dua organ kemaluan lelaki dan perempuan, perbezaannya cuma adalah satu antara organ itu lebih berkembang daripada yang lain.

Kewujudan kaum pondan ini tidak dapat diterima dengan baik oleh negara ini bukan setakat umum, malah pihak kerjaaan pun turut bersikap demikian. Pendirian pihak Pejabat Pendaftaran Negara yang enggan mendaftar seseorang itu selain daripada jantina lelaki atauapun perempuan jelas membayangkan dilema kaum pondan, dan kehidupan kaum pondan adalah tidak bermaruah, bagaikan rumput di tengah jalan dipandang hina, dikeji dan juga dipandang jijik oleh para anggota masyarakat kita.

Keadaan ini telah melemahkan semangat mereka dan kesan paling negatif yang boleh dilihat daripada hakikat bahawa ramai di antara pondan-pondan itu menggadaikan maruah dan mencari nafkah dengan melibatkan diri dalam aktiviti-aktiviti maksiat. Itupun mereka mengalami dilema, kerana mahu menjadi pelacur pun mereka tidak layak kerana mereka ‘tidak mempunyai senjata yang sempurna’! Namun, mereka terpaksa memberi ‘perkhidmatan istimewa’ kepada lelaki yang mempunyai kegemaran yang luar biasa juga.

Ada sesetengah pondan menjaga maruah mereka dengan mencari kerja yang jauh daripada aktiviti yang tidak bermoral itu. Tetapi malangnya ini tidak bermakna mereka telah dapat melarikan diri daripada nasib celaka. Teman-teman di sekeliling mereka mempunyai pandangan yang ganjil dan pelik di samping memerli mereka. Kalau dikiaskan dengan orang gila, orang gila mungkin lebih bertuah kerana mereka tidak sedar akan diri mereka dan tidak gelisah. Tetapi bagi para pondan yang siuman, jiwa mereka terseksa seumur hidup. Lantaran itu, jika tiada kelonggaran dan membebaskan diri mereka daripada keseksaan ini, lambat laun mereka boleh menjadi mental!

Tetapi siapa di antara anggota masyarakat yang sihat dan normal pernah benar-benar cuba memahami kesengsaraan kaum pondan? Baru-baru ini kita melihat adanya sedikit percubaan daripada pihak berkuasa untuk memberi perlindungan sementara kepada kaum pondan. Dalam pada ini borang Pemaklum Kelahiran (Birth Notice Form) yang dikeluarkan oleh pihak Pejabat Pendaftaran Negara telah menyediakan ruangan jantina dengan tiga ketogori, iaitu “lelaki”, “perempuan” dan “lain-lain” (others).

Ketua Pengarah Pendaftaran Negara Datuk Syed Rosley Syed Abu Bakar telah menerangkan (The Malay Mail) bahawa sekiranya seseorang bayi mempunyai kedua-dua jenis organ kemaluan lelaki dan perempuan, beliau akan diketogorikan dalam ruangan “lain-lain”. Tetapi penjelasan lanjut yang telah diumumkan oleh Datuk Syed Rosley itu masih tidak menyenangkan kerana beliau mengatakan pihaknya menyangka apabila seseorang anak itu mencapai umur dua belas tahun jantinanya pasti boleh ditentukan oleh pakar perubatan. Jadi ruangan “lain-lain” tidak akan wujud lagi dalam borang permohonan untuk mendapatkan kad pengenalan. Ini bermakna kaum pondan masih menghadapi kerumitan seperti dahulu. Bagaimanapun panggilan “lain-lain” ke atas kaum pondan pun tidak begitu sesuai kerana ia juga merupakan panggilan yang tidak bermaruah.

Apakah kita terus membiarkan kaum pondan sengsara berpanjangan dan langsung tidak diberikan sebarang pertolongan atau belas kasihan kemanusiaan? Kita harus mengakui bahawa bukan pilihan mereka untuk menjadi pondan, itu semua adalah kehendak Tuhan! Kerajaan harus mengiktiraf secara rasmi kewujudan kaum pondan dengan memberi martabat kepada mereka dalam masyarakat. Dalam hubungan ini, disyorkan supaya pihak kerajaan mengambil langkah yang positif dengan memberikan satu panggilan yang sesuai kepada kaum pondan sebagai satu jantina untuk menggantikan perkataan “lain-lain” yang menjatuhkan maruah itu. Justeru itu, semua borang-borang rasmi mesti menyediakan ruangan jantina untuk kaum pondan selain daripada ruangan untuk lelaki dan perempuan. Kerajaan harus juga mengambil inisiatif untuk membuat sesuatu bagi menghapuskan prejudis masyarakat umum terhadap kaum pondan.

Jangan kita lupa, tiap-tiap orang berhak untuk hidup dalam negara ini dengan menikmati hak-hak samarata. Selagi kita memberi perlindungan kepada kaum pondan agar mereka setaraf dengan kaum lelaki dan perempuan mereka tetap didiskriminasikan dan tidak mempunyai martabat serta maruah dalam masyarakat kita, maka perlembagaan negara mempunyai kelemahan yang menjadikannya kurang sempurna.

Buku Maruah Bangsa MELAYU GAGAL ? ini diterbitkan 2 dekad dahulu. Namun, masalah diluahkan oleh penulis masih kekal menghantui masyarakat yang berbilang kaum negara ini.